Have a wonderful day in Yamagata

ทีแรก ก่อนที่ฉันจะมาที่เมืองยามางาตะ ฉันคิดว่าที่นี่คงเป็นเมืองที่มีแต่ทุ่งนา ภูเขา และกระท่อมเล็กๆ เหมือนอย่างที่เห็นจากในหนังญี่ปุ่นเวลาที่เล่าเรื่องราวตามต่างจังหวัด แต่พอมาถึงจึงได้รู้ว่ายามางาตะมีความเป็นเมืองมากกว่าที่คิด แม้จะไม่ค่อยมีตึกสูงมากเท่าไหร่นัก แต่ตึกรามบ้านช่องก็เรียงรายกันเป็นระเบียบเรียบร้อย ยามางาตะเป็นเมืองที่เงียบสงบ สูดอากาศก็รับรู้ได้ทันทีถึงความสะอาดบริสุทธิ์ เป็นเมืองที่ทำให้รู้สึกว่าได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็จะเห็นภูเขาเรียงรายล้อมรอบอยู่ทุกทิศ ตอนกลางคืนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าก็จะเห็นดวงดาว
ทิวทัศน์ของเมืองเปลี่ยนไปตามแต่ละฤดูกาล สวนสาธารณะคะโจจะเปลี่ยนเป็นสีชมพูของดอกซากุระเมื่อถึงฤดูไม้ใบผลิ หากออกไปเดินเล่นตอนดึกแถวแม่น้ำมามิงาซากิในช่วงฤดูร้อนก็จะมองเห็นหิ้งห้อยส่องแสงระยิบระยับ เมื่อเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง ต้นไม้บนภูเขาก็จะพลันเปลี่ยนเป็นสีเหลือง ส้ม แดง เป็นภาพที่สวยงามจนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ และพอถึงฤดูหนาว เมืองทั้งเมืองจะถูกปกคลุมด้วยหิมะสีขาว ภาพเหล่านี้เป็นภาพที่หาดูได้ยากมากในเมืองใหญ่ๆ
นอกจากนี้วัฒนธรรมท้องถิ่น ความเชื่อ และเทศกาลพื้นบ้านของญี่ปุ่นยังคงฝังลึกอยู่ในชีวิตประจำวันของคนที่นี่ ทำให้ได้รู้จักความเป็นญี่ปุ่นที่แท้จริง อากาศและน้ำที่สะอาดทำให้อาหารและผลไม้ของเมืองนี้มีรสชาติอร่อย ซึ่งของกินที่ฉันชอบเป็นพิเศษก็ดูจะเป็นเนื้อวัวของที่นี่ และผลไม้ชื่อดัง ลูกแพร ลา ฟรานซ์
แน่นอนว่ายามางาตะมีข้อดีเยอะมาก แต่เหตุผลสำคัญที่ทำให้ฉันตกหลุมรักยามางาตะ และกลับมาที่นี่อีกครั้งคือ　ผู้คนในยามางาตะ ฉันมักได้รับความช่วยเหลือจากผู้คนในเมืองยามางาตะอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเป็นคุณลุงร้านราเมง หรือคาเฟ่ร้านประจำ หรือกระทั้งคนที่เพิ่งรู้จักกันก็ตาม พอมีคนมาใจดีกับฉันแบบนี้ มันทำให้ฉันเองก็อยากใจดีกลับกับใครสักคนไปบ้าง ดูเผินๆ เมืองยามางาตะเหมือนจะเป็นเมืองที่เงียบเหงา แต่จริงๆ แล้วเป็นเมืองที่อบอุ่นมาก